Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ



Να και μερικές καλές ειδήσεις αυτή τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας COVID-19:


Οι μοδίστρες του Εθνικού Θεάτρου κατά του κορωνοϊού


Τρίκαλα: Πρόσφυγας ράβει μάσκες προφύλαξης από τον κορωνοϊό 


Ρόδος: Γυμνάσιο δημιουργεί προστατευτικές μάσκες μέσω 3D εκτυπωτή

Το ΕΠΑΛ Καστοριάς παράγει προστατευτικές μάσκες με τη χρήση 3D εκτυπωτή


Τώρα, με την υγειονομική κρίση σε όλον τον κόσμο, καθώς αντιλαμβανόμαστε την παγκόσμια διάσταση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε συνολικά ως πλανήτης και τη σημασία της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας μεταξύ των χωρών, ας τονίσουμε ξανά κάποια σημεία από την Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή, βλ ψηφιακό σχολείο, σσ. 79-84













 Στείλε κι εσύ τις καλές ειδήσεις που έχεις διαβάσει αυτές τις ημέρες. Κάτι που σε συγκίνησε, σου έδωσε θάρρος, σε έκανε να γελάσεις, σου έδωσε ελπίδα.
Θα τις αναρτήσουμε εδώ φτιάχνοντας το "Ημερολόγιο των καλών ειδήσεων"

 Κάνε κι εσύ μια έρευνα για έναν οργανισμό ή μια οργάνωση ανθρωπιστικού χαρακτήρα και παρουσίασέ την με όποιον τρόπο επιθυμείς στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές σου (κείμενο, ζωγραφιά, κόμικ). Μπορείς να αντλήσεις πληροφορίες και από το Φωτόδεντρο πατώντας τα λινκ 

UNESCO

Παγκόσμιοι μη κυβερνητικοί οργανισμοί

Σύγχρονοι συλλογικοί Σαμαρείτες



Παρακάτω ο Φίλιππος μας στέλνει το κόμικ του. Ευχαριστούμε πολύ!

Να και μια σχετική αφίσα που άντλησα από το διαδίκτυο αυτές τις ημέρες...


Ευχαριστούμε τον συνάδελφο, Νίκος Γκλαρνέτατζη, δάσκαλο στο 41ο Δ.Σ. Θεσσαλονίκης για τις ειδήσεις που μοιράστηκε μαζί μας. Διαβάστε παρακάτω

Φίλοι και φίλες,

Κάτι όμορφο συμβαίνει τις τελευταίες βδομάδες -- νομίζω το έχουμε δει όλοι.

Μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες, όχι μόνο δεν αφήσαμε το φόβο και τον εγωισμό να κυριεύσουν τον κόσμο -- αλλά ξαναβρήκαμε την κοινή μας ανθρωπιά.

Τώρα ο κίνδυνος είναι να μην χάσουμε ό,τι όμορφο βρήκαμε μέσα σ’ αυτή την τρικυμία. Ήδη βλέπουμε τον διχασμό να χρησιμοποιείται για πολιτικό όφελος και θεωρίες συνωμοσίας να ξεπηδάνε στο διαδίκτυο.

Οφείλουμε να προστατέψουμε αυτό το εύθραυστο πνεύμα της ενότητας και της αλληλεγγύης που έχει αναβιώσει σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Γι αυτό, διαλέξαμε δέκα απ’ τις πιο όμορφες κι ελπιδοφόρες ιστορίες ανθρωπιάς. Ιστορίες σαν αυτές μας υπενθυμίζουν το ποιοι είμαστε και ποια είναι τα πράγματα που τελικά αξίζουν στην ζωή. Αλλά επίσης είναι η απόδειξη πως ενωμένοι μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία.



Στην πόλη Μπανγκαλόρ της Ινδίας, το μικροσκοπικό εστιατόριο Desi Masala κάθε μέρα μοιράζει φαγητό σε πάνω από 10.000 ευπαθείς ανθρώπους. Και δεν είναι οι μόνοι! Παντού, χιλιάδες εθελοντές ετοιμάζουν φρέσκο και ζεστό φαγητό για όσους και όσες αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή της πανδημίας αλλά κι όσους το έχουν ανάγκη.


Αυτή είναι η Έλενα Παλιαρίνι, νοσοκόμα απ’ το Μιλάνο, που πέφτει ξερή για ύπνο στο γραφείο της μετά από μια εξαντλητική νυχτερινή βάρδια -- λίγες μέρες αργότερα βρέθηκε θετική στον Covid-19. Το πάθος της Έλενα αντιπροσωπεύει εκατομμύρια γιατρούς και νοσηλευτές που καθημερινά παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να σώσουν άλλους.



Μετά από δεκαετίες πολέμου, για πρώτη φορά, αντίπαλες συμμορίες στο Κέιπ Τάουν συμφώνησαν σε ανακωχή και τώρα συνεργάζονται μοιράζοντας φαγητό σε οικογένειες που δεν τα βγάζουν πέρα. «Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει εδώ είναι πραγματικά ένα θαύμα», δηλώνει ο ιερέας Άντι Στιλ-Σμιθ.



Οι Mασάι του καταφυγίου Nασουλάι στην Κένυα έστειλαν μια επείγουσα κραυγή για βοήθεια όταν ο τουρισμός κατέρρευσε με την πανδημία. Αμέσως, πάνω από 100.000 από εμάς βάλαμε το χέρι στην τσέπη, και με τις δωρεές μας εξασφαλίσαμε προμήθειες τροφίμων και υγείας αλλά και μισθούς δασοφυλάκων ώστε να προστατέψουμε τα άγρια ζώα.




Οι επιστήμονες λένε ότι πρώτη φορά βλέπουν παγκόσμια συνεργασία σε τέτοιο επίπεδο. Η καθηγήτρια Σάρα Γκίλμπερτ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και ηγείται μιας ομάδας αφοσιωμένων επιστημόνων που προσπαθούν να βρουν το εμβόλιο για τον Covid-19. Ενώ παγκόσμια συγκεντρώθηκαν €7,4 δισ. όχι μόνο για να βρεθεί το εμβόλιο, αλλά και για να διανεμηθεί ακόμη και στις φτωχότερες χώρες.






Στα τέλη Απριλίου, πάνω από 200 γενναίοι γιατροί απ’ την Κούβα έφτασαν στη Νότια Αφρική για να βοηθήσουν στη μάχη κατά του κορωνοϊού. Κι αυτοί είναι μόνο ένα δείγμα απ' τους χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές ανά τον κόσμο που αφήνουν πίσω τις οικογένειές τους για να βοηθήσουν χώρες που το έχουν ανάγκη.




Αυτός είναι ο Χασάν, Σύρος πρόσφυγας που μαζί με πάνω από 750.000 (!!) Βρετανούς πολίτες δήλωσε να βοηθήσει το εθνικό σύστημα υγείας. Τώρα δουλεύει ως καθαριστής στο τοπικό του νοσοκομείο και λέει: «Το Λονδίνο είναι το σπίτι μου από τότε που έφυγα απ’ τη Συρία. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να βοηθήσω ώστε οι γείτονές μου και το εκπληκτικό προσωπικό του NHS να είναι σώοι και ασφαλείς».




Στη Νάπολη της Ιταλίας, αφήνουν «καλάθια αλληλεγγύης» για όσους δεν την παλεύουν οικονομικά. Το σημείωμα λέει: «Δώσε, αν μπορείς. Πάρε, αν δε μπορείς.» Και δεν είναι μόνο η Νάπολη: σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, πολίτες βοηθούν τους γείτονές τους με τα ψώνια του σούπερ μάρκετ ή μ’ ένα ζεστό πιάτο φαΐ. Πόσο όμορφο είναι αυτό;!





Βάζοντας τα γυαλιά στις άλλες χώρες, η Πορτογαλία αναγνώρισε προσωρινά όλους τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο ως μόνιμους κατοίκους, δίνοντάς τους πρόσβαση σε δωρεάν υγεία, πρόνοια, τραπεζικούς λογαριασμούς και συμβόλαια ενοικίασης.



Αυτός είναι ο 100χρονος λοχαγός Toμ Μουρ, απ’ τη Βρετανία που ξεκίνησε να μαζεύει χρήματα για το εθνικό σύστημα υγείας περπατώντας πάνω-κάτω στον κήπο του. Το πείσμα του έκλεψε τις καρδιές χιλιάδων συμπολιτών του και κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 32 εκατ. λίρες! Και για τα 100ά γενέθλιά του έλαβε περισσότερες από 125.000 ευχετήριες κάρτες!







Κι αυτές είναι μόνο δέκα περιπτώσεις. Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι απλοί άνθρωποι που κάνουν υπέροχες, συγκινητικές πράξεις, παντού. 

Μας υπενθυμίζουν ότι η αλληλεγγύη είναι έμφυτη στον άνθρωπο, αλλά και τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι σ’ αυτούς τους καιρούς. 

Η πανδημία δεν έχει τελειώσει, κι έπονται ακόμα πολλές κρίσεις -- αλλά βλέποντας πώς καταφέραμε να σταθούμε ενωμένοι και να δείξουμε ανθρωπιά σ’ αυτήν την κρίση, μου δίνει ελπίδα για το μέλλον. 




Τρίτη 7 Απριλίου 2020

Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

καλή εβδομάδα!


Η Μελίνα μοιράζεται μαζί μας οδηγίες για την προφύλαξή μας....




και η Πηνελόπη μοιράζεται μαζί μας κάποιες πρώτες αντιδράσεις όταν έκλεισαν τα σχολεία....


και η Αλίκη περιγράφει πόσο της λείπει το σχολείο και εύχεται να ανταμώσουμε σύντομα...

Κυριακή 5 Απριλίου 2020

καλή κυριακή!


θέλετε να μου στείλετε ένα βίντεο με ένα τραγούδι που σας αρέσει να ακούτε αυτές τις μέρες;
Κάθε μέρα μπορούμε να λέμε καλημέρα με μια δική σας επιλογή....



Σάββατο 4 Απριλίου 2020

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...


Η τάξη μεγαλώνει σιγά σιγά....
κάντε εγγραφή με το παρακάτω λινκ

https://join.pixton.com/qh5rn

ή πατήστε εδώ




Μην ξεχνάτε, αν χρησιμοποιείτε ψευδώνυμο στείλτε μου μέιλ για να ξέρω ποιοι είστε και να σας δεχτώ.
Επίσης κάτω δεξιά έχει ένα ερωτηματικό για να ανταλλάσσουμε μηνύματα μέσα στην εφαρμογή.
Μπορείτε να μου γράφετε κι εκεί.

Σας περιμένουμε, τα κόμικς σύντομα θα δημοσιευτούν!

Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

Στις 2 Απριλίου 2020, ημέρα γενεθλίων του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου με σκοπό να τονώσει την αγάπη για το διάβασμα και να στρέψει την προσοχή στα παιδικά βιβλία. 




Δείτε το animation «The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore»
https://www.youtube.com/watch?v=Ad3CMri3hOs




Σας έχει τύχει να ταξιδέψετε στον κόσμο ενός βιβλίου που διαβάσατε; Ποιο βιβλίο ήταν αυτό; Μπορείτε να θυμηθείτε  και να γράψετε με λίγα λόγια την υπόθεσή του; 
Θέλετε να το παρουσιάσετε με μια ιστορία, με εικόνες, κόμικ ή όποιον άλλο τρόπο φανταστείτε και να το μοιραστείτε μαζί μας;

Κάθε χρόνο ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της ΙΒΒΥ έχει την ευκαιρία να γίνει χορηγός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Επιλέγει ένα θέμα και καλεί ένα γνωστό συγγραφέα να γράψει ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά του κόσμου και ένα γνωστό εικονογράφο να φιλοτεχνήσει μια αφίσα.  Το 2020 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Σλοβενίας (Slovenská sekcia IBBY). Το φετινό μήνυμα γράφτηκε από τον Σλοβένο συγγραφέα Peter Svetina, μεταφράστηκε στα ελληνικά, όπως κάθε χρόνο, από τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. Διαβάστε το στον σύνδεσμο
https://blogs.sch.gr/…/pagkosmia-mera-paidikoy-vivlioy-2-…/…
Το υπέροχο μήνυμα του Peter Sventina:
“Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.
Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.
Και τι συμβαίνει μ΄εκείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;
Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για έναν μήνα. Όταν τελικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλία έπειτα από ενάμιση μήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.
Ξέρω κι ένα κορίτσι που, όταν μεγάλωσε, έγινε δασκάλα. Μου είπε: “Τα παιδιά που οι γονείς τους δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό”.
Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.
Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.
Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δε νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από το κρύο κι ότι προσπερνούν τους εαυτούς τους χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.
Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.
Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν  τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;
Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι έγινε δασκάλα και διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει, της το θυμίζουν τα παιδιά.
Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.”

Για ποια «πείνα» μιλάει ο συγγραφέας του κειμένου;

Για το 2020 η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από τον Σλοβένο εικονογράφο Damijan Stepančič.


Ποια μηνύματα κατά τη γνώμη σας δίνει; 
Σας αρέσει ή όχι και γιατί; 
Αν θέλετε, μπορείτε να φτιάξετε μια δική σας αφίσα για το βιβλίο, ενσωματώνοντας μάλιστα και τις ιδιαίτερες συνθήκες που όλοι βιώνουμε. Σήμερα που περνούμε τόσες ώρες στα σπίτια μας με τους αγαπημένους μας, τα βιβλία είναι ένας ακόμη πολύτιμος σύντροφός μας.....

να μια υπέροχη αφίσα από μια μαθήτρια της Ε΄τάξης του σχολείου μας


θερμές ευχαριστίες στον καλό φίλο και εξαίρετο συνάδελφο Γιάννη Πούλιο, Υπεύθυνο Σχολικών Δραστηριοτήτων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Σερρών για το πολύτιμο υλικό που μας προσφέρει στο διαδίκτυο.