βλ. άρθρο σχετικά με το Ψήφισμα του ΟΗΕ για αναβάθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής σε κράτος παρατηρητή εδώ 

"Μονόλογοι παιδιών από τη Γάζα"

Το θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ήταν χθες το πρωί κατάμεστο (σ.σ. άνοιξαν ακόμη και οι εξώστες) από γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς, οι οποίοι θέλησαν να δουν τα θεατρικά και εικαστικά δρώμενα που ετοίμασαν περίπου 250 άτομα (μαθητές, καλλιτέχνες και εκπαιδευτικοί) για τους «Μονολόγους από τη Γάζα». Πρόκειται για ένα διεθνές πρόγραμμα του θεάτρου ASHTAR της Παλαιστίνης, το οποίο υλοποιείται στην Ελλάδα σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Από το Νοέμβριο 2009 μέχρι τον Απρίλιο 2010 με τη βοήθεια ενός θεατροπαιδαγωγού και ενός ψυχολόγου 32 νέοι και νέες, 13 έως 17 ετών, στη Γάζα επεξεργάστηκαν και κατέγραψαν σε μορφή μονολόγων τις εμπειρίες τους από την εισβολή. Η προσέγγιση έγινε με τη βοήθεια τεχνικών του Θεάτρου του Καταπιεσμένου του Αουγκούστο Μποάλ, της Δραματοθεραπείας και των Αφηγήσεων-Παραμυθιών. Και οι ιστορίες τους παρουσιάστηκαν χθες θεατρικά ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη και σε ακόμη 30 χώρες. Οι εκδηλώσεις άρχισαν στην παραλία της Γάζας στις 10 π.μ., όπου χάρτινα καραβάκια με τα κείμενα των μαθητών ταξίδεψαν στη θάλασσα.

«Πριν από τον πόλεμο ένιωθα τη Γάζα σαν δεύτερη μάνα μου… Η θάλασσα ξέπλενε όλες τις στεναχώριες μου. Σήμερα νιώθω σαν σε εξορία. Η Γάζα δεν είναι πια η πόλη των ονείρων μου», ανέφερε στο γράμμα του ο μικρός Παλαιστίνιος, ένας από τους 32 νέους και νέες, 13 έως 17 ετών, που κλήθηκαν να αποτυπώσουν σε χαρτί τις εμπειρίες, τα βιώματα, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τους φόβους τους κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή και τον πόλεμο το Δεκέμβριο του 2008. Στους μονολόγους τους καταγράφονται ο πόνος και η απορία για όσα φρικιαστικά έζησαν κατά την επίθεση των Ισραηλινών αλλά και η αγωνία τους για το αύριο: «Ονειρεύομαι να ζήσω έστω και μία μέρα ελεύθερος», «Δεν ξέρω γιατί λέω αυτήν την ιστορία, μόνο ξέρω ότι ζούμε σε μία φυλακή, σε ένα κλουβί, σαν πουλιά που θέλουν να πετάξουν, αλλά είναι αιχμάλωτα», «Οι εικόνες του πολέμου δεν λένε να βγουν από το μυαλό μου», «Η μεγαλύτερη ευχή μας είναι να πεθάνουμε έναν ωραίο θάνατο και όχι να ζήσουμε μία ωραία ζωή». Λόγια που δεν πιστεύει κάποιος ότι γράφηκαν από μικρά παιδιά. Όμως οι εικόνες που πέρασαν μπροστά από τα μάτια τους ήταν τόσο αποκρουστικές, που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό τους. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας την περίοδο Δεκεμβρίου 2008-Ιανουαρίου 2009 ήταν εξαιρετικά βίαιη και στις 22 ημέρες που διήρκεσε είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 1.380 Παλαιστινίων, εκ των οποίων οι 431 ήταν παιδιά. Τουλάχιστον 5.380 ήταν οι τραυματίες, από τους οποίους οι 1.380 παιδιά. Υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 άτομα αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους για ακόμη μία φορά. Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, τόποι θρησκευτικής λατρείας και κέντρα πολιτισμού καταστράφηκαν.

(από άρθρο στον ηλεκτρονικό τύπο)


βλ. πληροφορίες εδώ

Το Παλαιστινιακό πρόβλημα γεννήθηκε το 1948, με το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου όταν, υπό το κράτος της φρίκης του Ολοκαυτώματος και τη μαζική μετανάστευση καταδιωκόμενων Εβραίων από την Ευρώπη στην υπό Βρετανική κατοχή από το 1917, Παλαιστίνη, όχι χωρίς να συναντήσουν εμπόδια από τους Βρετανούς, τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν την διχοτόμηση των Παλαιστινιακών εδαφών σε δυο ίσα περίπου μεγέθους κομμάτια, ώστε το ένα απ’ αυτά να αποτελέσει το ανεξάρτητο κράτος του Ισραήλ και το άλλο των Παλαιστινίων, με τρόπο όπως απεικονίζεται στον παρακάτω Χάρτη. Η δε Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να τεθεί κάτω από διεθνή έλεγχο.

Το αρχικό σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών απεικονίζεται στον επόμενο χάρτη.

βλ. πληροφορίες για παλαιστινιακό πρόβλημα εδώ

Χάρτης στα αγγλικά που δείχνει το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα 

 για τη λωρίδα της Γάζας βλ. εδώ